Władysław Grudziński urodził się w roku 1875 w Szumsku na Ukrainie, powiat Mariampol, w rodzinie szlacheckiej. Przodkowie jego rodu wywodzili się ze szlachty żmudzkiej. Rodzice Władysława, Cezary Grudziński i Józefina z Wysockich, pochodzili z miejscowości Szawle na Litwie. Ich starszy syn, Jan, ukończył seminarium duchowne i został księdzem. Dalsze jego losy są nieznane.

Władysław już od wczesnych lat szkolnych wykazywał duże zdolności plastyczne. Po osiągnięciu wieku dojrzałego został powołany do odbycia służby wojskowej w armii carskiej. W wolnym czasie dużo rysował – dla siebie, ale też na zamówienie kadry oficerskiej. Dużym powodzeniem cieszyły się jego portrety. Dowódca jednostki, zachwycony pracami rekruta, skierował go do Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Po odbyciu służby wojskowej Władysław Grudziński przerwał studia w Petersburgu i udał się do Warszawy z zamiarem kontynuowania nauki na Uniwersytecie Warszawskim w klasie rysunku. Brak zabezpieczenia materialnego sprawił jednak, że niedoszły artysta malarz został maklerem giełdowym. Na jednym z wieczorów kawalerskich poznał Annę Godlewską, córkę Andrzeja Godlewskiego i jego pierwszej żony Karoliny z Gutkowskich. Panna Godlewska urodziła się 3 marca 1880 roku w Łazińsku, w ziemi łowickiej. Była piątą córką w licznym potomstwie małżonków.

Po krótkim okresie narzeczeństwa, 7 czerwca 1904 roku, Władysław i Anna zawarli związek małżeński. Ceremonia odbyła się w katedrze świętego Jana w Warszawie. Po ślubie małżonkowie zamieszkali w Warszawie, gdzie kolejno na świat przyszli ich synowie: Władysław (1905) i, dwa lata później, Jan (1907).

Po osiągnięciu wieku szkolnego i ukończeniu szkoły powszechnej chłopcy uczęszczali do warszawskiego gimnazjum imienia Króla Władysława IV. Władysław (senior) nie zarzucił pracy artystycznej, która po latach stała się jego jedyną profesją. W 1912 roku małżonkowie przenieśli się do Brwinowa, gdzie wynajęli mieszkanie w prywatnej kamienicy przy ulicy Środkowej 5.

Działania wojenne, jakie przetoczyły się przez Brwinów, brak środków do życia i fatalne zaopatrzenie sprawiły, że rodzina przeniosła się na warszawską Pragę – wynajęli mieszkanie w kamienicy przy ulicy Ząbkowskiej 14. Były też inne problemy. Z chwilą wybuchu I wojny światowej Giełda Warszawska została zamknięta, a Władysław stracił posadę maklera. 

Władysław malował przeważnie farbami olejnymi i akwarelą. Portretował krajobrazy i życie miejskie. Odbiorcami jego prac – za sprawą łódzkiego marszanda – byli przede wszystkim mieszkańcy Łodzi. Szczególnym zainteresowaniem klientów cieszyły się akwarele przedstawiające cztery pory roku.

Po krótkiej radości z odzyskania niepodległości rodzinę spotkała wielka tragedia. 20 września 1921 roku zmarł ich starszy syn, Władysław, uczeń szóstej klasy gimnazjum. Grudzińscy wykupili parcelę na Cmentarzu Bródnowskim, która stała się miejscem spoczynku dla całej rodziny.

Młodszy syn, Jan, w znacznym stopniu odziedziczył po ojcu zdolności plastyczne. W 1929 roku zdał maturę w gimnazjum Władysława IV i dostał się na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, na kierunek architektury ogólnej.

W Zambrowie ukończył kurs w Szkole Podchorążych, a następnie odbył staż w miejscowym pułku piechoty. Po zakończeniu służby wojskowej powrócił na uczelnię i jednocześnie rozpoczął pracę w zespole architektów Heleny i Szymona Syrkusów. Syn Jan ukończył studia i uzyskał dyplom magistra inżyniera architektury w czerwcu 1938 roku. W tym samym roku przeniósł się do Lwowa, gdzie przez rok piastował stanowisko inżyniera-projektanta w Okręgowej Dyrekcji PKP. Wieęcej informacji o Janie: 

W 1936 roku Władysław Grudziński zakupił od Stanisława Lilpopa obszerną działkę – ul. Żwirowa 2 w sąsiedztwie willi  „Tonasze”, znanej też pod nazwą „Dom pod Wiatrakiem”.Na zakupionej parceli wybudowano niewielki domek, w którym zamieszkała rodzina.Władysław Grudziński zmarł 13 maja 1942 roku i został pochowany obok syna na Cmentarzu Bródnowskim.